Hoe is het idee voor We Are Pioneers Magazine ontstaan?
“In het begin van de coronatijd viel al mijn werk als trainingsacteur en presentator weg. Ik dacht op dat moment nog dat al dat gedoe eventjes zou duren en dat alles daarna weer terug zou gaan naar ‘normaal’. Totdat ik hoorde dat de focus op vaccins lag; toen besefte ik dat dit niet snel voorbij zou zijn. En zoals elke ondernemer vroeg ik me af: ‘Hoe ga ik straks mijn rekeningen betalen?’”

“Mijn zoon Yannik was in die tijd zeventien en ontdekte net een beetje het uitgaansleven. En het werd me duidelijk hoe zwaar hij het had, met de avondklok, de QR-code en soortgelijke regels. Het raakte mij diep om mijn zoon, die normaal altijd heel vrolijk is, zo te zien struggelen. De dag na ons gesprek hierover ben ik dat verdriet van me af gaan schrijven en daar kwamen achttien kantjes spoken word uit. En omdat ik ervaring had met het maken en editen van video’s, gebruikte ik de eerste acht kantjes hiervan om zo’n video te gaan maken: ‘Ik kan niet meer stil zijn’1 . Die video heb ik online gezet en die werd gelijk opgepikt door onder andere Blckbx. Toen merkte ik dus hoeveel mensen met hetzelfde gevoel zaten. Dat was de eerste stap richting We Are Pioneers.” “In diezelfde tijd waren de termen ‘wappie’ en ‘snappie’ regelmatig te horen en te lezen op social media. En opeens moest ik denken aan een lijstje woorden dat mijn zoon en ik in 2018 hadden gemaakt, toen we op vakantie waren in Indonesië. Dat waren allemaal woorden met de klank ‘pi’ erin, zoals ‘pizza’,

‘pyjama’ en ‘pappie’. Mijn idee was toen al om daar iets mee te doen in combinatie met het pi-teken. Maar net als veel van mijn ideeën was dat in de kast beland. En toen opeens, vanwege ‘wappie’ en ‘snappie’, voelde ik opnieuw dat ik daar iets mee zou kunnen.” “Doordat ik mij al een tijdje duidelijk uitsprak tegen het coronabeleid, was mijn bereik op social media gestegen. Ik heb toen een oproep gedaan voor
een grafisch ontwerper, met de bedoeling een ontwerp te laten maken voor wappie-merchandise. En daar kreeg ik twee reacties op: van Anouk Muller en van Simon Wijers. Kiezen had gekund, maar ik dacht: ‘Waarom niet met allebei aan de slag?’”

“Een Zoom-call volgde en we waren alle drie enthousiast, maar we voelden ook dat we er wel meer mee wilden dan alleen maar merchandise maken. Het hele idee
had een hoger doel nodig. Toen zei Anouk: ‘Zullen we een magazine beginnen?’ Simon en ik gingen er gelijk op ‘aan’. Anouk had ooit één keer voor een bedrijf een blaadje in elkaar gezet en voor de rest hadden we nul ervaring, maar we begonnen gewoon. Dit was in juni 2021.”

“Simon is onder andere webdesigner; hij zette binnen korte tijd een heel professionele website op. Daarvan werden mensen enthousiast; ze haakten aan. En met die enthousiaste mensen zijn we verder gaan pionieren. We voelden gelijk dat we positiviteit wilden brengen. Niet schoppen tegen wat fout gaat, want daar waren al zoveel kanalen voor. Wij wilden ons richten op wat goed gaat en de pioniers laten zien die al vooruit keken, die al bezig waren de Nieuwe Wereld vorm te geven.
Want daar had ik mijn focus vooral op: die mooie nieuwe wereld waarin mijn zoon en de rest van de jeugd de ruimte krijgt om te leven zoals zij dat willen.” “Wij waren het eerste kanaal dat zich focust op positiviteit, op de

vragen ‘Wat dan wél? en ‘Hoe dan wél?’. Er zijn al zoveel mensen bezig om dat voor te leven! En ik zie nu gebeuren dat veel van de ‘alternatieve’ kanalen die zich aanvankelijk wel vooral richtten op wat er allemaal níét goed gaat in onze wereld, nu ook langzaam omgaan en zich ook steeds meer focussen op manieren waarop het
ook zou kunnen. Zij zien blijkbaar nu ook in dat het niet de weg is om energie te besteden aan wat er fout gaat, maar juist om je te richten op wat goed gaat. Wat je
aandacht geeft, groeit. Ook op dit vlak zijn wij dus de Pioneers.”

“Eigenlijk maken we het magazine vooral om mensen te laten zien dat ze kunnen kiezen. Veel mensen voelen wel dat er dingen niet goed gaan en niet kloppen,
maar ze zien geen andere keuze dan meehobbelen met wat er op hen afkomt. De meesten van hen zijn totaal onder invloed van de mainstream media, die vooral het
officiële narratief in stand houden en daarmee veel angst zaaien – dat werkt letterlijk verlammend. Wij laten zien dat er wel degelijk ook een andere keuze is en dat er al heel veel mensen aan het bouwen zijn aan een mooiere wereld, een wereld gebaseerd op liefde, vrijheid, eerlijkheid en vertrouwen. Vertrouwen in elkaar en vertrouwen in de natuur. Zodra mensen gaan beseffen dat ze wél zelf kunnen kiezen, vertrouw ik erop dat de meesten van hen zullen kiezen voor een weg die wij laten zien. We dwingen natuurlijk niemand een bepaalde kant op; we brengen alleen de opties in beeld en laten daarna de keus aan de lezer. Elk dogma vind ik gevaarlijk.”

Hoe kwam je aan de content voor het eerste magazine?
“Ik ben gewoon mensen gaan benaderen die ik interessant vond en die volgens mij goed bezig waren met mooie initiatieven. Olaf Weller van Keuze Vrij Bij Mij was de eerste die ik interviewde. En gedurende de beginmaanden kwamen er steeds weer nieuwe mooie en bijzondere mensen op mijn pad. We mochten dan geen ervaring hebben met het maken van een magazine, ik had wel ervaring met het maken van
andere media, dus eigenlijk voelde het ook wel vertrouwd voor me. Alleen de vorm van de media was maar anders. Verder kreeg mijn creativiteit weer alle ruimte en
daaruit vloeiden allemaal dingen voort die nog niet eerder waren gedaan. Juist omdát we geen ervaring hadden met het maken van magazines, waren we volledig
vrij. Er bestonden geen regels en ook geen afspraken als ‘Zo doen wij dat altijd’, of ’Zo hoort dat nu eenmaal’. We waren écht aan het pionieren en dat voelde heel goed!”

“Verder ging het balletje al heel snel rollen. Ik kwam met zoveel interessante mensen in contact die zich ook allemaal duidelijk uitspraken en gingen staan voor menselijkheid en respect voor een andere mening. Zo nodigde Ferdinand van der Neut mij uit voor een mannenavond, waar ik Nikos Frangiskatos leerde kennen,
de zanger van The Wanderer. Vervolgens heb ik Nikos gevraagd voor een interview en dat werd een prachtig, openhartig gesprek.

Daarin kon ik achteraf niet knippen, vond ik, want dan zou de ziel uit het gesprek zijn gehaald. Zo is de Papieren Podcast ontstaan, een artikelvorm die nog niet eerder
in een magazine was gedaan, waarbij een volledig gesprek helemaal wordt uitgetypt. Zo ontwikkelde de eerste editie zich, die uiteindelijk verscheen in december 2021. Ik was de aanjager en Simon en Anouk zorgden ervoor dat alles er professioneel uitzag.”

Hoe ging het verder na het eerste magazine?
“Al vrij snel stapte Judith Huls in. Zij pakte een organisatorische rol ‘aan de achterkant’: ze zorgde voor de mail en alles wat er verder in praktisch-organisatorisch opzicht nodig was. Bovendien kwamen er vanaf de tweede
editie meer ervaren designers bij. Samen met hen maakten we keuzes voor lettertypen, kaders en andere vormgevingstechnische elementen. Het magazine kreeg een duidelijker smoel.”

“In die tijd zijn we ook een stichting geworden, met als officieel doel: mensen raken, verbinden, aan het denken zetten en helpen groeien – eigenlijk precies het doel dat
ik eerder al eens voor mezelf als mediamaker had opgeschreven. Dus van het besef dat we dat nu daadwerkelijk aan het doen waren met de stichting, werd ik helemaal
enthousiast!”

“Hardop voorgelezen als één woord is ons logo, Waπ, dus een knipoog naar ‘wappie’, voor mij een geuzennaam voor mensen die naar hun onderbuikgevoel luisteren en niet klakkeloos aannemen wat er wordt gezegd, maar die zelf op onderzoek uitgaan naar wat waarheid is en daar dan voor gaan staan. De afkorting Waπ staat voor We
Are Pioneers. Het magazine heet dus ‘We Are Pioneers Magazine’. En hoewel we aanvankelijk dachten dat we vooral pioniers in beeld gingen brengen in het magazine, besefte ik al bij de eerste editie dat wij zelf óók die pioniers zijn. Wij leven het voor. We hadden een gevoel en een idee en zijn dat gaan uitvoeren, omdat we voelden dat we dat moesten doen. We hebben ons niet laten afremmen door mogelijke beren op de weg, zoals het feit dat de tijdschriftenmarkt een lastige markt is. We hebben zelf uitgevonden hoe we een magazine konden maken en dan ook nog in de nieuwe wereld en zonder budget. Maar wél vol ideeën om het anders te doen. En pionieren is ook gebleken: dealen met wat er op ons pad komt. Dus flexibel blijven, kunnen schakelen indien nodig, inspelen op veranderende situaties. Zolang
je maar kunt blijven uitleggen wat je doet en waarom je dat doet, blijf je in de flow.”

“Vanaf het begin heb ik er ook voor gezorgd dat we elkaar gingen ontmoeten; want juist die verbinding is zó belangrijk. De eerste editie vierden we natuurlijk met een lanceringsfeestje en dat doen we nog steeds bij elke editie. Op die middag of avond
krijgen de makers en vaak ook de Pioneers die in het magazine staan het magazine en delen we een moment samen, zodat we ons met elkaar kunnen verbinden.
Ik wil graag dat iedereen die meehelpt, voelt dat we het samen doen. Dat we als een team samenwerken. De ene keer zijn we dan met tien mensen en de andere keer met dertig, en met name in lockdowntijd was dat heel fijn. Noodzakelijk ook. Mensen
moeten elkaar ontmoeten en spreken om elkaar te inspireren en te motiveren en om te voelen dat ze er niet alleen voor staan.” “Simon, Anouk en Judith zijn inmiddels om verschillende redenen gestopt met We Are Pioneers. Dat vind ik jammer, maar het is goed dat iedereen doet wat voor hem of haar het beste voelt. En gelukkig zijn er andere mooie mensen aangehaakt. Inmiddels hebben we een team van ruim veertig Pioneers die allemaal als vrijwilliger met liefde en enthousiasme meehelpen aan de totstandkoming van het magazine. Ik vertrouw erop dat deze mensen
dat voorlopig blijven doen, zodat we vanuit die continuïteit de kwaliteit die we nu bieden, kunnen behouden en met elkaar kunnen doorgroeien om ons geluid op
steeds meer plekken hoorbaar te maken. Ik zie nog heel veel potentie voor ons magazine en gezien onze inhoud en drijfveren vind ik dat wij het verdienen om
het meest gelezen magazine van Nederland en Vlaanderen te zijn.”