Henk Pannekoek en zijn vrouw Gerda, die ook meewerkt in hun gezamenlijke bedrijf Aqua Aurora, wonen op een bijzondere plek in het buitengebied van Apeldoorn. In hun enorme tuin staat ook het bijgebouw waarin de bedrijfsactiviteiten zijn ondergebracht. Deels is dit ingericht als showroom voor de producten die Aqua Aurora maakt (met name vitalisers in verschillende vormen en maten), maar ook de meeste uitvindingen die Henk in de loop van de afgelopen drie decennia deed, staan hier uitgestald; veel hiervan zijn gepatenteerd.

Koivijver
De volledig glazen wand van het bedrijfsgebouw biedt uitzicht op een grote vijver met een strandje – geen gewone vijver, zo blijkt al snel. Dit waterbassin is namelijk helemaal gevuld met grondwater dat met schelpkalk is gevitaliseerd – een appeltje voor de dorst in periodes van droogte, maar ook voor het geval de drinkwatervoorziening zou gaan haperen. Henk heeft dit concept zelf ontwikkeld en op eigen terrein uitgewerkt, zodat hij het ook aan anderen kan laten zien.

Achter deze vijver, naast het huis, ligt nog een vijver: de koivijver. Houdt Henk zo van koikarpers? Nou, nee… Ook dit is begonnen als experiment: hij wilde onderzoeken of een vijver met gevitaliseerd water, waar bovendien voortdurend extra gevitaliseerde lucht in wordt gepompt, inderdaad de positieve gevolgen zou hebben die hij voorzag: gezonde vissen en helder blijvend, zuurstofrijk water, waardoor er geen chemicaliën meer nodig zijn en daardoor veel minder kosten en milieubelasting. En inderdaad: dat was precies het resultaat.

Experimenten
En dan is er nog de moestuin van de familie Pannekoek: ook die ligt er stralend bij. Voor de groenten gebruiken Henk en Gerda gevitaliseerd water en de bodem is direct verrijkt met schelpkalk. Ook hier worden allerlei experimenten gedaan: wat gebeurt er bijvoorbeeld met aardappelen, of met bietjes, als zaden of pootgoed wel of juist niet worden gevitaliseerd, als deze groeien in verrijkte of in onverrijkte grond, en als ze besproeid worden met gewoon water of gevitaliseerd water? Henk heeft inmiddels ordners vol met de meetresultaten van deze en soortgelijke proeven, waaruit in alle gevallen blijkt dat gevitaliseerde grond, gevitaliseerde zaden en pootgoed, gevitaliseerde mest, gevitaliseerd water en gevitaliseerde lucht leiden tot substantiële kwaliteitsverbeteringen van alles wat hiermee in aanraking komt – overigens tot de mens zelf aan toe. En er zijn zoveel toepassingen van schelpkalk mogelijk, dat Henk structureel tijd tekortkomt om in alle denkbare sectoren zijn verhaal te vertellen. Dus doet hij dat (ook) graag in We Are Pioneers Magazine!

Ruilverkaveling
Henk: “Ik ben op een bijzondere manier ‘in de schelpkalk gerold’. Schelpkalk is oorspronkelijk een bouwmateriaal, dat gebruikt kan worden om te metselen, te stuken of zelfs hele gebouwen van te maken. Ik had weliswaar een opleiding gedaan om boer te worden en al of niet de boerderij van mijn ouders over te nemen, maar dat liep toch heel anders. In de tijd dat ik van de Tropische Landbouwschool afkwam, waar ik overigens gewoon de Nederlandse afdeling had gevolgd, was hét toverwoord in de landbouw namelijk ‘ruilverkaveling’. En ik maakte dat aan den lijve mee, want de boerderij van mijn ouders lag precies op een plek waarvoor meerdere grote boerenbedrijven wel belangstelling hadden. Wát een gedoe werd dat! De regel die gold, was: als de eigenaren van meer dan vijftig procent van de grond vóór waren, dan ging het door, ook al was meer dan de helft van de betrokken boeren tegen. Eigenlijk was dat de eerste keer dat ik merkte hoezeer je als ‘gewone man’ dan vermorzeld wordt door ‘de grotere belangen’; het is een rode draad geworden in mijn leven om me daartegen te verzetten. Maar op dat moment dacht ik vooral: ‘Het zijn de grote ingenieursbureaus die al die ruilverkavelingen voorbereiden en regelen; daar moet ik zijn.’ Dus ging ik naar de Hogere Bosbouw- en Cultuurtechnische School (HBCS).”

Boze boeren
En jawel hoor: Henk was nog maar net afgestudeerd toen het eerste bestek werd aanbesteed voor een ruilverkaveling. Hij zocht uit wie deze aanbesteding had gewonnen, namelijk de Groep Midden-Betuwe (GMB), belde de directeur op diens privéadres (“Ik had zijn
nummer gewoon uit het telefoonboek”), ging daar praten en had binnen 24 uur een baan als assistent-uitvoerder. En hij besloot op dat moment definitief: nee, ik word nooit boer.

Wel kreeg hij in zijn nieuwe baan natuurlijk volop te maken met boeren: vanaf het moment dat hij zijn arbeidscontract tekende, zat hij dagelijks tot laat in de avond aan de lijn met boze agrariërs, vanwege al het gedoe dat de herindeling van hun land opleverde. “Het bracht me op het randje van een burn-out,” blikt Henk terug. “Toen al! Dus toen ik gevraagd werd om bij hetzelfde GMB hoofd bedrijfsbureau te worden, heb ik dat meteen gedaan. In die functie was het mijn taak om de calculaties te maken en de inkoop te verzorgen voor projecten in de infrabouw en zuivering. En daar heb ik ongelofelijk veel geleerd in de zeventien jaar dat ik er heb gewerkt!”

Alternatieven
Wat Henk vooral leerde, was: niet alles klakkeloos aannemen, maar altijd kijken naar alternatieven. “Dan kwam er een bestek binnen, met daarin dus de eisen waaraan het aanbestede project moest voldoen, en dan dacht ik altijd meteen: ‘Wat kan er beter?’”, blikt hij terug. “Natuurlijk kun je helemaal volgens het bestaande bestek calculeren en offreren, maar dat deed ik vrijwel nooit. Juist omdat het gewenste resultaat vaak langs een andere weg veel beter of goedkoper bereikt kon worden.”Gerda: “Henks motto’s zijn KWW en ASD: ‘Kiek’n Wat ’t Wot’ en ‘Achterkant SigarenDoos’. Oftewel: ieder succesvol project begint met boerenverstand en een eenvoudige schets.”

Henk: “Soms leidden de afwijkende ideeën die ik had over de uitvoering van een werk tot nieuwe uitvindingen; ik heb al in die tijd best veel innovatieve producten en materialen ontwikkeld.”

Wedstrijdpaard
Het was echter niet alleen een leerzame tijd bij GMB, het waren ook tropenjaren. En Henk en Gerda hadden intussen een jong gezin. Dus gooide Henk op zijn
veertigste het roer om: hij werd eigen baas. En vanaf die periode in hun leven werd het hem en Gerda ook duidelijk dat de kansen die ze kregen, nooit zomaar toevallig op hun pad kwamen.

Henk: “Al sinds mijn jeugd doe ik aan paardensport. Als jong ventje nam ik deel aan wedstrijden met de werkpaarden van de boerderij van mijn vader, later had ik eigen wedstrijdpaarden. En van die laatste had ik er één verkocht aan een ondernemer, meneer Coster, eigenaar van Altena Hattem. Het was de bedoeling dat zijn vrouw hierop zou gaan rijden, maar zij verongelukte een paar maanden na de aankoop van het paard. En toen vroeg hij mij of ík met dit sponsorpaard aan wedstrijden wilde meedoen. ‘Altena’s Norton’ heette dat paard inmiddels. Dat heb ik gedaan en zo leerden wij elkaar steeds beter kennen. Dus toen hij zijn bedrijf, een bakstenenhandel, wilde verkopen, dacht hij eerst aan mij. En ik, met mijn stomme kop, zei aanvankelijk nee. En had daar spijt van als haren op mijn hoofd toen hij het kort daarna aan een ander verkocht. Maar gelukkig bleek de koper geen talent te hebben voor de business en werd de koop al snel ongedaan gemaakt. Ik kreeg dus een tweede kans, en die heb ik met beide handen aangegrepen!”
Gerda: “En nee, we geloven dus niet dat dat toeval is.”

Schelpkalk
Meneer Coster leidde Henk op in de bakstenenbusiness. En dit is het moment (1989) waarop de schelpkalk in zijn leven kwam. Hij leerde namelijk dat het toevoegen van een beetje schelpkalk aan metselmortel voorkwam dat gevels smerig werden, met name aan de zuid-westkant, de ‘weerkant’, van een pand.

“Voor de meeste voegen wordt cementmortel gebruikt”, legt Henk uit. “Als dat begint te verweren, komt er CO2 vrij, die reageert met de vervuiling in de lucht. De CO2 plus die vervuilende deeltjes vormen een laag die neerslaat op de gevels. En dat ziet er dus grauw en vies uit. Gebruik je daarentegen schelpkalkmortel, dan komt er geen CO2 vrij, maar wordt die juist opgenomen; dat maakt schelpkalk ook CO2-neutraal. En dan blijven de gevels dus mooi schoon.”

Maaiveld
Met deze kennis in zijn achterhoofd had meneer Coster de laatste schelpkalkbranderij van Europa gekocht, in Harlingen, en deze technisch in perfecte staat teruggebracht.
Henk: “Zo konden we bij onze bakstenen dus ook meteen de ideale mortel verkopen. En dat werd een steeds groter succes: we waren op een gegeven moment hofleverancier van Defensie, met de opdracht om miljoenen stenen én de mortel te leveren voor alle nieuw te bouwen kazernes. Maar toen bleek toch dat ik met mijn hoofd wat te ver boven het maaiveld uitstak: de cementindustrie vond het welletjes geweest. Ik was te succesvol. En die industrie was heel machtig; daar speelden wereldwijde belangen die te vergelijken waren met die van big pharma en de olie-industrie. Dus een paar invloedrijke lieden konden toen vrij gemakkelijk de gemeente Harlingen zo bewerken dat ze mijn schelpkalkfabriek hebben gesloten – ‘om milieuredenen’. Terwijl schelpkalk het meest milieuvriendelijke product is dat je maar kunt bedenken!”

Er volgden twaalf jaar lang rechtszaken, die uiteindelijk vooral de conclusie bevestigden die Henk al eerder had getrokken: dat je als ‘gewone man’ geen schijn van kans hebt tegenover machtige partijen als de overheid, de rechtelijke macht zelf en de grote bedrijven. Of, in zijn woorden: “Nederland is een apenland!”

En toen werd de schelpkalkbranderij in Harlingen dus ontmanteld…

Natuurgenezer
Toch bleek ook de teloorgang van de schelpkalkfabriek in Harlingen achteraf een noodzakelijke stap op het levenspad van de Pannekoeks. Henk beschikte nog over
grote hoeveelheden daar geproduceerde schelpkalk toen natuurgenezer Boudewijn Leliveld op zijn pad kwam.
“Die maakte mij duidelijk dat ik goud in handen had”, vertelt hij. “In schelpkalk zitten namelijk alle 85 sporenelementen die in de natuur voorkomen, en ook nog in de juiste verhoudingen. Daarmee is het een vitaliserend materiaal, zowel in zijn fysieke vorm als in de frequentie. Leg je bijvoorbeeld je mobiele telefoon in een bakje schelpkalk, dan ontstoort die volledig. En laat je je kraanwater lopen via een dubbelwandige buis met daarin de schelpkalk zelf of de frequentie daarvan, dan worden alle schadelijke frequenties die in dat water zitten volledig geneutraliseerd en krijgt het water zijn oorspronkelijke frequentie terug. Dat is ook heel goed te zien als je microscopische foto’s maakt van water.”

Levensenergie
Er ging letterlijk een wereld voor Henk open – een wereld die echter nog wel helemaal onderzocht moest worden, wat hij de afgelopen vijfentwintig jaar dus heeft
gedaan, niet zelden in nauw overleg met zijn leermeester Boudewijn.

“Boudewijn speelt een cruciale rol in wat er op grotere schaal in de kosmos gebeurt”, licht Gerda toe. “Hij beschikt over informatie die voor ons gewone mensen niet zomaar toegankelijk is, maar die wel bijdraagt aan een gezondere, evenwichtiger wereld.”
Henk: “Hij is feitelijk ook degene geweest die ons de opdracht heeft gegeven om zo veel mogelijk schelpkalkvitalisers te verspreiden. Ten eerste hebben die een enorme invloed op de levensenergie in talrijke producten. Die levensenergie wordt gemeten in Boviswaarden. Als in je omgeving minder dan 6.500 Bovis wordt gemeten, is dat belastend voor je lijf. Bij schelpkalkvitalisers ligt die waarde in de miljoenen.”

Daarnaast zijn de vitalisers volgens Henk belangrijk als tegenkracht voor de duistere krachten die momenteel op aarde ‘de agenda’ aan het uitvoeren zijn: “Alle schelpkalkvitalisers tezamen vormen een morfologisch veld, waarin bijvoorbeeld stralingsbelastingen worden geneutraliseerd”, legt hij uit. Daardoor heeft het exponentieel toenemende gebruik van elektriciteit en telecommunicatieapparatuur veel minder ernstige gevolgen.”

Ooginfarct en Lyme
De eerste producten die Henk ontwikkelde en op de markt bracht op basis van de nieuw ontdekte voordelen van schelpkalk, waren dus de vitalisers: dubbelwandige tussenstukken voor op de waterleiding of kraan met daarin de schelpkalk. Maar al snel bleek dat niet alleen water gevitaliseerd kon worden door dit hier doorheen te laten stromen; ook lucht knapt er enorm van op, met name doordat het wint aan zuurstof. En Henk maakte intussen een reuzenexemplaar vitaliser, waar Gerda
en hij al hun boodschappen doorheen halen (zowel voedingsmiddelen als bijvoorbeeld kleding), net als hun tuinaarde, zaden, en zelfs af en toe zichzelf!

Henk: “Ik heb in mijn leven twee heftige gezondheidscrises gehad: één keer toen ik een ooginfarct had gehad en de andere keer toen mijn chronische Lyme heftig werd geactiveerd door een antibioticakuur. Na mijn ooginfarct zag ik met mijn ene oog alleen nog maar donkere grijstinten, terwijl ik dubbel zag met het andere. Ik kon nog geen kopje van de tafel pakken. Toen ben ik een paar keer zelf door die grote vitaliser gegaan en na de vijfde keer merkte ik: hé, ik zie weer kleuren! En ook het dubbelzien was helemaal verdwenen. Helemaal honderd procent is het niet geworden, maar ik ben hier toch echt blij mee! [Henk pinkt hier even een traantje weg.] Steeds als ik dit vertel, emotioneert het me.”

Ook Henks Lyme verdween als sneeuw voor de zon, terwijl zijn familie al serieus rekening hield met de mogelijkheid dat hij die niet eens zou overleven. Henk: “Ik kon niet meer lopen, niet meer zitten, mijn armen niet meer optillen
en ik was in zes weken tijd twintig kilo afgevallen. We zijn toen een heel intensief traject gestart, waarbij ik veel van de therapeuten die klant bij ons zijn, zelf heb bezocht, allerhande natuurlijke middelen heb geslikt én dagelijks extra zuurstofrijke lucht heb ingeademd via de vitaliser. Borrelia, de bacterie die Lyme veroorzaakt, kan namelijk niet tegen zuurstof. En omdat we er in die tijd al in geslaagd waren curcumine (de gele kleurstof uit de geelwortel) op te lossen in water, heb ik ook dat op grote schaal gebruikt. En zo was ik binnen twee maanden weer grotendeels de oude.”

Regenwater: van last tot lust
Maar met de ‘gewone’ vitalisers stopte het niet! In de periode dat Henk experimenteerde met de waterkwaliteit in zijn koivijver, ontdekte hij dat een kleine hoeveelheid schelpenmengsel aangevuld met wat natuurlijke mineralen en een bacteriecultuur de waterkwaliteit in deze vijvers sterk verbeterde. Het idee werd geboren om op deze manier ook afstromend water van asfaltwegen te zuiveren. Zo ontstond de zelfreinigende wegberm, die zware metalen, olie en P.A.K.’s¹ uit het water zuivert. “Proeven die hierop zijn uitgevoerd door ingenieursbureau TAUW toonden aan dat het regenwater dat afstroomt via de zelfreinigende wegberm, maar liefst veertig jaar lang gezuiverd wordt tot waarden die ruimschoots binnen de grenzen van het infiltratiebesluit voor bodembescherming vallen”, vertelt Henk trots. “Oftewel: zo maken we van regenwater in plaats van een last, een lust.”

In diezelfde periode ontdekte Henk dat schelpen, die tachtig procent holle ruimte hebben, mits op de juiste manier verwerkt, sterk genoeg zijn om de druk van zwaar verkeer te kunnen dragen. Ook deze ontdekking leidde tot een klimaatadaptieve innovatie: de grote hoeveelheden water die naar beneden komen tijdens een stortbui, kunnen onder of naast de weg worden gebufferd, waarbij dit water via de schelpen ook nog eens gezuiverd wordt en dus op een verantwoorde manier opnieuw gebruikt kan worden. Henk: “Deze techniek, die ik de Urban Rain Shell noem, werkt dus goed bij zowel wateroverlast als droogte.”
Met deze ‘tak van sport’ gaat intussen zoon Ger met zijn compagnon actief de boer op.

AA-druppelsss
En dan zijn er nog de talrijke ‘watersupplementen’ die Aqua Aurora produceert: basis-schelpkalkwater waaraan extra frequenties worden toegevoegd, bijvoorbeeld die van jodium, magnesium of zink. Deze waters worden meestal niet rechtstreeks aan consumenten verkocht, maar via therapeuten die op de hoogte zijn van de werking van de schelpkalk- en andere frequenties.

Henk: “Eén bijzondere frequentie heeft een zogenaamde micellaire werking²; die noemen wij onze AA-druppelsss.

1. Polycyclische aromatische koolwaterstoffen: schadelijke stoffen die kanker- verwekkend zijn. De meest voorkomende PAK is benzo(a)pyreen.
2. Dit micellaire water is water met daarin zogenaamde micellen, oftewel: microscopisch kleine structuren van een aantal moleculen.

Deze druppels hebben meerdere toepassingen (een paar druppels in je glas wijn zorgen er bijvoorbeeld voor dat de alcohol veel minder effect heeft op je lichaam!); in coronatijd ontdekten therapeuten dat deze ook heel effectief zijn bij covid.”

Bioresonantie
Henk en Gerda werken dus veel samen met verschillende complementair werkende therapeuten. Henk: “Iedere maand hebben we bijvoorbeeld samen met een mesologe³ een uitgebreide testdag. Dan voeren we allerlei testjes uit op basis van bioresonantie. Zo komen we er steeds beter achter wat er allemaal wel en niet verbetert met het gebruik van schelpkalkvitalisers. We testen bijvoorbeeld de effecten van melk van boeren mét en van boeren zónder vitaliser, of we meten wat wel en niet gevitaliseerde sigaren voor het lichaam doen.” Gerda: “Tot onze eigen verbazing bleken gevitaliseerde sigaren dus niet belastend te zijn!”
Henk: “Waarom denk je dat alle sjamanen roken?! Maar we halen ook telefoons en andere elektrische apparaten door de vitaliser om te kunnen meten of de stralingsbelasting op ons lichaam daardoor inderdaad afneemt.”

Gerda: “Wetenschappelijk onderzoek kunnen we wel op ons buik schrijven; dat gaat niemand financieren. Dus doen we het op deze manier. En we houden dus alle meetresultaten heel nauwkeurig bij.”

Aanvullende verzekering
De opvallende resultaten van een van de allereerste tests die aldus werd uitgevoerd, staan online: maar liefst 6.750 keer werden tien organen van het menselijk lichaam doorgemeten⁴. Eerst werd telkens een nulmeting gedaan, waarbij de organen van de deelnemers gemiddeld voor 83 procent goed functioneerden. Daarna werd dezelfde meting uitgevoerd na toevoeging van kraanwater en zakte de score naar 75 procent. Werd er vervolgens gevitaliseerd water toegediend, dan stegen de waarden tot maar liefst 96 procent.

“Zelf wilde ik deze resultaten natuurlijk wel van de daken schreeuwen”, blikt Henk terug. “Totdat bleek dat de beroepsvereniging van mesologen de therapeuten die aan dit onderzoek hadden meegewerkt, zou royeren als ik dat deed. Mesologie viel namelijk op dat moment nog onder de aanvullende verzekering en het bestuur wilde niet dat vanuit hún gelederen het signaal zou komen dat je ook met water veel aandoeningen aanzienlijk kunt verbeteren. En tja… ik wilde niet ‘mijn’ therapeuten in de problemen brengen. Dus toen heb ik besloten mijn
enthousiaste verhalen voortaan alleen nog maar hier, op mijn eigen erf, te delen.”

3. De mesologie verbindt wetenschappelijk medische kennis met kennis uit de traditionele geneeswijzen.
4. Dit gebeurde met de EAV-methode (EAV: Elektro-Acupunctuur volgens Voll), een op oude Chinese wijsheid gebaseerde methode waarbij acupunc- tuurpunten worden gemeten op de meridianen van handen en voeten. De meetwaarden geven informatie over de balans dan wel onbalans van de betreffende meridiaan en leveren daarmee informatie op over de organen.

Roeping
Henk is intussen 74 en ook Gerda heeft formeel de pensioengerechtigde leeftijd bereikt. Zoon Ger onderhoudt weliswaar de contacten met
overheidsinstanties, waterleidingbedrijven, enzovoorts, maar neemt niet heel Aqua Aurora over. En dus dient zich de vraag aan: hoe zien zij de toekomst van hun bijzondere bedrijf?
Henk: “Eén ding is zeker, dit werk kun je niet ‘zomaar’ gaan doen. Wij beschouwen het echt als een roeping, waarbij telkens op het juiste moment de juiste mensen op ons pad komen. En daarbij is het ook belangrijk om écht te zien wat er in de wereld allemaal gaande is, want wat wij doen, biedt daar tegenwicht aan.”
Gerda: “Wij hebben inmiddels wel geleerd dat niet alles te plannen is. Ik vertrouw er gewoon op dat er op het juiste moment opvolging komt. Of niet, en dan is dat blijkbaar de bedoeling.”

Hongarije
En terwijl Henk de afgelopen jaren dus al enkele taken en bedrijfsonderdelen heeft geoutsourcet of overgedragen, broedt hij toch ook alweer op … uitbreiding! Ten tijde van het interview is hij namelijk net terug uit Hongarije, waar hij diverse locaties bezocht en heel aangenaam verrast werd. “Formeel ging ik naar Hongarije om met eigen ogen te aanschouwen of dit inderdaad een geschikte plek zou kunnen zijn om naartoe te reizen als het in Nederland onleefbaar wordt vanwege de ‘agenda’ die hier wel erg enthousiast wordt uitgerold”, legt hij uit. “Maar ik heb ook gezien dat er in Hongarije heel veel landbouw en veeteelt worden bedreven en ik heb natuurlijk juist voor deze sectoren een aantal bijzondere oplossingen. Dus ja, dan ligt het opzetten van een ‘Hongaarse tak’ van Aqua Aurora natuurlijk voor de hand…. Dus ik speel met het idee.”

“Hongarije is een heel relaxt land, waar je volgens mij eindelijk weer kunt leven als vrij mens”, vervolgt Henk. “Ik ben er niet op uit om Nederland te ‘ontvluchten’, en we zullen ook zeker niet morgen vertrekken, maar ik wil me ook niet langer voor de gek laten houden. Bovendien ben ik er wel klaar mee dat vrijwel al mijn belastinggeld linea recta naar Brussel gaat en sta ik totaal niet achter wat daar allemaal mee gebeurt; dan stuur ik het liever
naar Orbán. Die liegt tenminste een heel stuk minder dan onze eigen politici, en hij zorgt nog wel voor zijn bevolking. Het viel me echt op hoe trots de Hongaren over Orban spreken.”

Het goede doen
“Ik verwacht dat we nog de nodige narigheid gaan krijgen voordat het licht definitief de overhand krijgt”, vervolgt Henk. “Die periode moeten we dus op één of andere manier overbruggen en ik denk dat dat in Hongarije op een prettiger manier kan dan hier. En verder blijven wij vooral vanuit ons hart het goede doen voor mens, dier, plant en planeet, en bekrachtigen we de mensen die
nog niet zien wat er aan de hand is om zich dat alsnog te realiseren. Alles is anders dan de meeste mensen denken, daar ben ik van overtuigd.” “De uitdaging is om onder alle omstandigheden vertrouwen te houden in een mooie nieuwe wereld”, vult Gerda aan.

Helikopters
In dat kader wil Henk graag nog één krantenknipsel laten zien, over een bijzonder experiment op de Veluwe waaraan hij een belangrijke bijdrage mag leveren. Met helikopters werd daar in november 2020 drieduizend kilo
gevitaliseerde zeeschelpenmix per hectare verspreid over een natuurgebied van vierhonderd hectare. De komende tien jaar wordt bestudeerd in hoeverre de natuur daarvan herstelt. Daarbij wordt onder andere gekeken naar de koolmezen; ecoloog Arnold van den Burg doet daar specifiek onderzoek naar.

“Inmiddels zijn er ruim twee van de tien jaar verstreken en zijn dus de eerste resultaten bekend”, vertelt Henk. “En laat ik daar één ding uitlichten. Voor het strooien van de schelpkalk kwam slechts vijftig procent van de eitjes in de nesten uit en stierf daarna ook nog eens de helft van de wel geboren koolmeesjes vanwege hun te zwakke skelet. Het verhaal was natuurlijk dat dat een gevolg was van de stikstofuitstoot, en dus de schuld van de boeren. Maar wat blijkt nu: in het broedseizoen ná het strooien kwamen alle eitjes uit en zijn er helemaal geen dode vogeltjes meer gevonden. Dus alle eitjes en vogeltjes lijken het te hebben gered. En weet je hoe ík denk dat dat komt? Ten eerste is de schelpkalk door zijn aragonietstructuur heel goed opneembaar voor plant, dier en mens. Ik vermoed dus dat de betreffende vogeltjes hiervan hebben gegeten en het in hun lijfjes hebben opgenomen. Ten tweede geeft de gevitaliseerde zeeschelpenmix levensenergie af in zijn omgeving. En ten derde weten we dat de schelpkalk die we uitstrooien, straling neutraliseert. Midden in het onderzoeksgebied staat een zware zendmast. Ík denk dat veel problemen die nu ‘opeens’ optreden in de natuur, helemaal niets met stikstof te maken hebben, maar alles met de toegenomen straling. 5G is een killer voor organismen en voor ons hele ecosysteem. Dus dat hoop ik in de verdere looptijd van het onderzoek aan te kunnen tonen. En je kunt zelf wel bedenken wat dat kan betekenen voor de boeren, die nu onterecht allerlei zwartepieten krijgen toegespeeld.”

Gerda: “Kortom, Henk is nog lang niet uit-onderzocht. En ook dat bevestigt mij dat wij niet gewoon ‘aan het werk’ zijn hier, maar onze levenstaak vervullen.”