Karin: “In 2010 begon ik met mijn bedrijf, maar ongeveer twee jaar ervoor ben ik zelf met mijn zicht aan de slag gegaan. Ik weet nog goed
dat we naar de camping gingen en ik een bril droeg. Ik had een gewone bril en een zonnebril. Tussen die twee wisselde ik steeds. Eenmaal op
de camping aangekomen, had ik mijn zonnebril op en mijn gewone bril ergens weggelegd. Mijn man maakte de vouwwagen gereed en reed tijdens het wegzetten van de wagen over mijn gewone bril heen. Mijn gewone bril was terecht, maar het montuur was helemaal vervormd.
Het glas was nog heel. Op de fiets ben ik naar de dichtstbijzijnde opticien gereden waar ze het glas in een ander montuur konden plaatsen. Dat duurde twee uur en in de tussentijd ging ik winkelen. Dat gaf me een ontheemd gevoel: winkels waren te donker met zonnebril op en zonder bril zag ik net niet goed genoeg om
te zien hoe bijvoorbeeld kleding me stond. Of ik ging heel dicht bij de spiegel staan…’s Avonds kwamen mijn ouders naar de camping en vertelde ik mijn verhaal. Mijn moeder zei: ‘Als ik ooit een bril nodig heb, zou ik ervoor kiezen mijn ogen te laten laseren’.”

‘Ik wist dat ik er mijn werk van ging maken’
“Dat zette me aan het denken en ik verdiepte me in ooglaseren.
Gevoelsmatig was ik al afscheid aan het nemen van mijn bril. Het leek me heerlijk zonder. Ik bezocht fora waar mensen ervaringen met oog laseren deelden en ik ontdekte ook niet zulke enthousiaste verhalen. Uiteindelijk besloot ik mijn ogen niet te laseren. Tegelijkertijd was ik er wel klaar voor om van mijn bril af te komen. Hij ging me namelijk irriteren. Opeens herinnerde ik me een boek dat ik, toen ik een jaar of twintig was, van iemand had geleend. ‘Zien zonder bril’ heette het. Als twintiger deed ik er niks mee. Maar toen ik er jaren later aan dacht, heb ik een leraar gezocht die mij kon leren zien zonder bril. Grappig was dat, voordat ik hem bezocht, ik wist dat ik er mijn werk van ging maken. Na de cursus ervoer ik een enorme verandering en verbetering van mijn zicht, maar het was nog niet genoeg. Ik bleef met veel spanning zitten en ik zag nog lang dubbel. Mijn proces was dus nog niet klaar. En eerlijk gezegd: ik ben nu vijftien jaar verder en concludeer dat het nooit klaar is. Zicht blijft zich ontwikkelen en dat vind ik er ook zo mooi aan.”

‘Als ik geaard ben, zie ik beter’
“Toen ik me in 2010 inschreef bij de Kamer van Koophandel was ik gestopt met mijn bril en zag ik al vele malen beter. Ik gaf er alleen geen getalletje meer aan. Ik weet nog goed dat ik een sterkte had van -2,75 en -3,25. Dat het maar getalletjes zijn, ontdekte ik gaandeweg. Zicht is namelijk niet iets wat vast staat.

Ik zie bijvoorbeeld heel goed, maar ook niet altijd. In mijn proces merkte ik dus al snel dat zicht niet alleen om scherp zien gaat. Wat bij mij het eerst verbeterde was kleurintensiteit. Ook vergrootte mijn blikveld en mijn dieptezicht. Ik zeg altijd dat mijn ogen mijn leermeesters zijn. Op momenten dat ik minder scherp zie, en ook bij mij gebeurt dat soms, is er iets aan de hand. Dan heb ik de dag ervoor bijvoorbeeld niet zo goed gegeten. Of oude spanningen, emoties of overtuigingen dienen zich weer aan. Als ik geaard ben, zie ik beter. Met regelmaat sta ik daarom met mijn blote voeten in het gras en voel ik mijn hoofd in mijn lijf zakken. Natuurlijk ben ik dat niet de hele dag. Ik ga ook gewoon naar de supermarkt mét schoenen aan.”

‘Een bril is niet iets onschuldigs’
“De bril wordt als iets onschuldigs gezien, maar dat is het niet. Uit onderzoek is bijvoorbeeld gebleken dat mensen, die op jonge leeftijd een bril gaan dragen, een grotere kans hebben op klachten zodra ze de vijftig zijn gepasseerd. En in hoeverre is bewezen dat brillen helpen? Het is in ieder geval duidelijk dat de ogen van mensen die een bril dragen meestal verder achteruit gaan. Binnen mijn praktijk zie ik mensen met bijziendheid en verziendheid in allerlei gradaties. Mensen met -2, maar ook mensen met -13 of +6. Ook komen er mensen bij me met staar, glaucoom of macula degeneratie. Als een macula degenereert dan verdwijnt het scherpe zicht. Voor deze mensen kan ik er in ieder geval zorgen dat de degeneratie stopt. Ook gaan we het netvlies weer voeden, zodat het zicht verbetert. Wat daarin de moeilijkste klus is, is de sterke overtuiging dat het onomkeerbaar is. Een oogarts die bijvoorbeeld heeft gezegd dat er niets aan te doen is. We staan er niet zo bij stil, maar zie zo’n diagnose als een soort hypnose waar mensen in terecht komen. In de vorm van een heftige boodschap. Vervolgens voelen die mensen zich slachtoffer van de omstandigheden: ze kunnen er niets aan doen.”

Spanning is de oorzaak van het slechte zicht’
“Wat ik heb geleerd en wat ik andere mensen nu leer, is een andere manier van zien. Het doel is om de ogen te laten ontspannen en vanuit die ontspanning te gaan zien. Spanning is namelijk de oorzaak van het slechte zicht. Ontspanning is de sleutel. Dat leer ik ze met behulp van diverse oefeningen. Tijdens het programma dat mensen bij me kunnen volgen, laat ik hen steeds een stapje verder gaan. Het programma duurt een jaar, omdat het tijd vraagt alles goed toe te passen en te integreren in het dagelijkse leven. Al zijn het wel echte ‘huis-tuin-en-keukenoefeningen’ die mensen krijgen. Ook leer ik deelnemers hun ogen te voeden. Ik zeg altijd dat ogen uitgehongerd zijn. Zeker met het westerse dieet in deze moderne samenleving. Voor veel mensen is andere voeding een ‘stap voor stap-proces’ om toe te passen. Zeker als ze bijvoorbeeld vegetarisch of veganistisch zijn. De combinatie van ontspannen, oefeningen en andere voeding werkt versterkend. Toen ik begon, wist ik niets over voeding. Ik zette mijn bril af en deed oefeningen. Dat bracht al heel veel, maar alles veranderde toen ik andere voeding ging toepassen. Dat zie ik bij deelnemers van mijn jaarprogramma ook. Zodra ze de omschakeling naar andere voeding maken, verandert er heel veel.”

‘Bij natuurvolkeren komt nauwelijks bijziendheid voor’
“Toen ik me bij de Kamer van Koophandel inschreef, wilde ik alles weten over wat helpt om goed te zien. Zo woonde ik een lezing bij over hoe natuurvolkeren vroeger aten. Uit onderzoeken die gedaan zijn bij natuurvolkeren, is namelijk gebleken dat bij hen nauwelijks bijziendheid voorkomt. Zij eten namelijk nog heel puur en onbewerkt voedsel. Wat we eten heeft een enorme invloed op onze ogen en ons zicht. Tijdens die lezing kwam ook voorbij dat mensen vitamine A nodig hebben om goed te zien én dat het de meest ontgiftende vitamine is. De vitamine waarvan algemeen wordt gesteld dat je er vooral niet te veel van binnen moet krijgen, want dat is gevaarlijk. Dit ging in die tijd echter over de chemische multivitaminen uit potjes. Vitamine A halen wij mensen uit voeding en die vorm krijgen we over het algemeen te weinig binnen. Dat zit bijvoorbeeld in eieren, lever en ghee. Met een veganistisch dieet krijgen mensen het in ieder geval niet binnen. Wortelen hebben de reputatie, maar dat is betacaroteen: de voorloper van vitamine A. Een lichaam moet dat eerst nog omzetten. Oude mensen en kinderen kunnen dat sowieso niet en het is een zwaar proces voor het lichaam. Met het eten van wortelen krijgen mensen dat nooit voor elkaar.”

‘Als mensen niet anders willen eten, vind ik dat prima’
“Vegetariërs die mijn programma komen volgen, vertel ik mijn visie op voeding. Het is echter geen discussieonderwerp. Ik informeer mensen en op basis van die informatie bekijken ze hun keuze. Er zijn mensen die vegetarisch blijven. Als mensen niet anders willen eten, vind ik dat prima. In mijn jaarprogramma vertel ik dat veel dingen die
ons worden bijgebracht niet zo zwart wit zijn als wordt gesteld. Bijvoorbeeld dat vegetarisch/ veganistisch eten heel vreedzaam is, omdat dieren niet dood worden gemaakt. Met amandelmelk als een van de voorbeelden. Wat veel vegetariërs/veganisten niet weten, is dat ook voor biologische amandelkwekerijen oorspronkelijke gebieden worden ontgonnen om amandelbomen te planten. Zo ontstaat eenzijdige akkerbouw.
De dieren die daar oorspronkelijk leefden, gaan daardoor dood en de natuur verdroogt. Ook sta ik met deelnemers van het programma stil bij alle ingrediënten die bijvoorbeeld in margarine en vleesvervangers zitten. Terwijl roomboter gewoon roomboter is en het ingrediënt van biologisch rundergehakt is ‘100% rundergehakt’. En koemelk drinken is tegenwoordig steeds meer not done is, terwijl we in Nederland
heel voedzame melk hebben als koeien volop op weilanden kunnen grazen. Mensen drinken al tienduizenden jaren melk. Niet de meuk uit de supermarkt, maar de voedzame rauwe variant. Of yoghurt, kefir, boter of kaas die van die pure melk zijn gemaakt. Het hoort bij de Nederlandse cultuur om zuivel te eten en drinken. Mijn verhaal gaat niet over het eten van dieren uit ‘gevangenissen’. Dat keur ik af. Vroeger was landbouw gemengd. Dieren bemestten de grond voor granen en groentes
die er groeiden. Dat is weggehaald en dat geeft nu, wereldwijd, grote milieuproblematiek.”

‘Zelfgemaakte botten- bouillon en eieren mogen niet ontbreken’
“Bij degenen die de overstap maken naar andere voeding merk ik dat het snel veel beter en makkelijker gaat. Het gaat namelijk niet alleen over de ogen, maar over algehele gezondheid en welbevinden. Passen mensen ook hun voeding aan, dan zie ik dat alles verandert. Ik zie gelukkigere mensen ontstaan. Zelf kreeg ik meer energie en had ik ’s avonds niet meer de behoefte om die zak chips uit de kast leeg te eten. Wat qua voeding niet mag ontbreken, is wat mij betreft zelfgemaakte bottenbouillon met Keltisch zeezout en eieren. Ik begin de dag met bouillon en ’s middags neem ik een gebakken ei. Omdat mijn kinderen nog jong waren toen ik met ‘natuurlijk zien’ begon, heb ik ze daarin direct meegenomen. Ook qua voeding. Wat ik dan in het begin merkte, was dat ze helemaal gek waren op slagroom. Daar hadden ze een enorme behoefte aan. Nu is dat niet meer. Ook aten we thuis veel eieren en dronken we bouillon. Dat zit nog steeds in hun systeem. Mijn kinderen hebben nooit een bril gedragen en zijn nooit getest. Al kon onze jongste zoon weleens knijpen met zijn ogen toen hij jong was. Toen wist ik natuurlijk dat een bril niet ging helpen. Hij kreeg op zulke momenten een extra lepel levertraan. Onze oudste woont nu op zichzelf en merkt de grote impact van het vegetarisme. Zij eet vaak vegetarisch met anderen en laadt thuis als het ware weer even op. De basis heeft ze wel. Ze eet eieren, neemt geen margarine en als ze niet lekker is, maakt ze bouillon. Ik merk dat mijn kinderen stevig in hun vel zitten en een bepaalde rust en stabiliteit hebben. Wat ik ouders mee kan geven, is dat ze beginnen met het geven van goede basisvoeding aan hun kinderen. Ook raad ik aan het gamen zo lang mogelijk uit te stellen. Helemaal voorkomen, zal niet meevallen. Maak dan goede afspraken. Bijvoorbeeld eerst buitenspelen en om vijf uur even schermtijd.”

‘Ontgiften: ontdoen van oude overtuigingen en emoties’
“In mijn jaarprogramma besteed ik ook aandacht aan ontgiften.
Dat klinkt zwaar, maar hiermee doel ik op het jezelf ontdoen van oude overtuigingen en emoties. Mensen kunnen namelijk patronen en emoties van hun (voor)ouders overnemen en nog bij zich dragen. Op het moment dat mensen slechte voeding tot zich nemen, heeft alles wat om hen heen gebeurt impact. Neem bijvoorbeeld mensen die enorm last hebben van straling. Ook dat heeft met voeding te maken.
Zodra zij zichzelf goed voeden van binnenuit, hebben de invloeden van buitenaf steeds minder impact. Door te ontspannen en het doen van oefeningen, ontdoen deelnemers zich van oude overtuigingen en zien ze helderder en scherper. De overtuiging dat een bril het enige is dat helpt om goed te zien, kan al spanning
geven. Een voorbeeld.
Als kind van tien kon ik het schoolbord niet goed lezen. Ik ging naar de schoolarts en vervolgens naar de opticien. De opticien mat een sterkte van -1 en dus kreeg ik een bril met -1, want dat was de oplossing. Met het dragen van de bril zette ik mijn ogen vast op -1 en dat gaf direct spanning aan mijn ogen. Maar er was al een spanning, want daardoor kon ik het bord niet lezen. De overtuiging dat alleen een bril helpt beter te zien, maakt die spanning alleen maar groter. Fysiek doet het namelijk ook wat met een kind.”

‘Mensen hoeven niet meteen alles zonder bril te doen’
“Meestal draait het zicht – goed of slecht zien – om meerdere factoren. Dat is in ieder geval mijn ervaring. Al is het voor sommige mensen genoeg te ervaren hoe ze met spanning en met ontspanning kijken. Zij zetten bijvoorbeeld hun bril af en dragen ‘m nooit meer. Er zijn echter ook mensen die meerdere lagen af te pellen hebben. Vanwege patronen en/of emoties die mensen bijvoorbeeld meedragen. Zo kijken we tijdens een ogen inzichten dag bijvoorbeeld naar ons vader- en ons moederoog. Dat gaat niet alleen over iemands ouders, maar over de hele familielijn. Mensen kunnen namelijk anders de wereld inkijken door de belasting die ze meedragen. Denken dat de bril meteen afzetten too much is, is een overtuiging. Mensen zouden voor zichzelf kunnen bekijken op welke momenten van de dag ze ‘m niet per se op hoeven. Ook kunnen ze hun voeding stapsgewijs al veranderen. Ik raad mensen aan gewoon te beginnen met de eerste beer die ze op hun pad ervaren. Wat een onderdeel van het programma is, is het afbouwen van een bril. Mensen hoeven niet meteen alles zonder bril te doen. Ze kunnen ermee spelen en bijvoorbeeld meerdere brillen met verschillende sterktes hebben. Met een koordje, zodat ze ‘m eenvoudig om hun nek kunnen hangen. Lensdragers adviseer ik de overstap te maken naar een bril, omdat de ervaring is dat mensen een bril makkelijker afzetten. Ook lensdragers kunnen met de sterkte spelen.”

‘Het kan ook anders’
“Toen ik hier net mee begon, vond ik dat iedereen mocht weten dat er op z’n minst een alternatief is voor het dragen van een bril of lenzen. Dat het anders kan en dat mensen er zelf mee aan de slag kunnen. Dat vond ik belangrijk. Toen ik me ging inschrijven bij de Kamer van Koophandel wist ik niet hoe ik mijn bedrijf ging noemen. Opeens kwam het woord ‘volzicht’ door. Al snapte ik dat in het begin niet zo. Gaandeweg ben ik gaan ervaren dat ‘zien’ niet alleen gaat over de buitenwereld, maar ook over de binnenwereld. Op het moment dat mensen bewust zien, gaan die twee samen. Ik wil vooral de boodschap meegeven dat het anders kan.”